Gerçekten De Mi!

Evet, T A H A M M Ü L  E D E M İ Y O R U M!

Bazı bazı insanların, beni anlamaya çalışırken, anlarken (!), beni anlamayıp;üstüne bir de kalbimi un ufak etmesine hiç tahammül edemiyorum.
Beni gerçekten anlamanız mümkün değil, sadece anlamaya çalışırsınız. Ama görüyorum ki bu çabanız bile, sadece anlamak istedikleriniz yönünde.
Hiç bir zaman benim yaşadıklarımı yaşamadıkça tam anlamıyla beni/bizi anlamanız mümkün o l m a y a c a k .
Ben de sizi  anlayamayacağım! Çünkü ben biyolojik yollarla çocuk sahibi olup, hatta ve hatta ‘istemiyorduk, kazaydı, bittim, öldüm’ demediğim ve üzerine de bir tanıdığımın kalbiyolojik bir evlat sahibi olduğu haberini almadığım için bu da pek mümkün görünmüyor.
Her ortaya bir şeyler attığınız da, “evet bilmiyor, yavaş yavaş öğrenecek;benim de bir anne olduğumu, anlayacak. Anne/baba olma işinin; özü, üveyi, gerçeği, sahtesi, kendisinin, başkasının kelimelerden sıyrılmış olduğunu gerçeğini kavrayacak” diye, kendimi teselli ediyorum;sabırla size hala gülümseyerek cevap veriyorum. Anne olmanın kalpten gelen bir sevgiyle mümkün olduğunu anlatmaya çalışıyorum.

“Her çocuk kendi(!) annesi, babası, kardeşleri yanında büyümeli”.

Haklısın bir yerde… Bir geceyi bile orada geçirmek zorunda kalmalarını hiç istemezdim ben de . Yuvada hala ailesiz, geceyi sabah yapan çocuklar için annesiyle sarılıp uyumalarının mümkün olması nasıl da isterdim…
Ama olmamış, olamamış!
Çocukları biyolojik ailelerinden ayırıp da kendimize  evlat yapmış gibi mi görünüyoruz oradan!
Yaptığım tek şey, ona bir aile olabilmek;anne olmaya çalışmak…
Haa, siz anneliğimi de kabul etmiyordunuz sahii…

Ama tabi sizin için hava hoş… “Seni anlıyorum ama, her çocuk kendi annesi babası kardeşleriyle büyümeli, diye düşünüyorum yine de!” derken “YİNE DE!” diye vurgularken;hiç annesiz, babasız, kardeşsiz kalmak zorunda kalmadın. Bir aile özlemi çekmedin!
Hiç bu durumdaki bir çocuğun gözlerine bakmadın, onun elini tutmadın, onunla oyun oynamadın, başını okşamadın belki de…
O “yine de”lerin aslında her zaman mümkün olamadığını görmedin.
Bir evladı barına basabilme mutluluğu yaşayan bir kadının göz yaşlarını da görmemiş olabilirsin…
Hiç bir şey görmeden, bir de anladığını söylemen..!

Beni/bizi anlamaya çalışırken aslında ne beni anlayabildin, ne de evladımı/tüm evlatları…

Ama ben artık çok iyi anladım;Sen aslında hiç birimizi anlamadın, anlamaya bile çalıştığını sanmıyorum!

3 Ocak 2018 23.50